ذهنمان را یارای یادآوردن گذشته ها نیست تا مگر عبرتی نصیبمان شود...
آینده را نیز به حال خود رها کرده ایم و دریغ از اندیشه ای...
از درک لذت لحظه های اکنون هم که عاجز می نماییم...
....
آآآآی آدم ها ی حسابی...
یکی به من بگوید ما برای چه زندگی می کنیم؟؟!!!
نه آن است که تنها از حجم اکسیژن می کاهیم؟!!!